Handel stalą i wyrobami pochodnymi to lat intratny biznes na skalę międzynarodową.

Do naszej Kancelarii napływa wiele zapytań od przedsiębiorców, którzy zainteresowani są handlem tym surowcem na rynek zagranicznych. W tym artykule opowiemy o wprowadzaniu stali a dokładnie prętów zbrojeniowych na rynek niemiecki. Poruszymy szereg kwestii związanych z prawnym uregulowaniem handlu stalą oraz wskażemy na najważniejsze aspekty prawne, z jakimi spotykają się nasi Klienci.

Czy pręty zbrojeniowe są uznawane za produkty budowlane?

Na obszarze Niemiec obowiązują dwie definicje wyrobów budowlanych. Zgodnie z ogólnym przepisem prawa budowlanego, wyroby budowlane to artykuły, materiały budowlane, elementy i systemy, a także zestawy, które są stworzone w celu trwałego montażu w strukturach budowlanych (konstrukcjach budowlanych oraz inżynierii lądowej i wodnej) i których wykorzystanie może wpłynąć na wymagania konstrukcyjne. Wyroby budowlane obejmują również prefabrykowane konstrukcje utworzone z materiałów budowlanych, elementów i zestawów, które są przeznaczone do połączenia z gruntem.

Zgodnie z Rozporządzeniem (UE) nr 305/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 2011 r., wyrobem budowlanym jest każdy produkt trwale związany z budowlą lub budynkiem, który wpływa na właściwości użytkowe tej budowli lub budynku, z wyjątkiem produktów elektrycznych lub elektronicznych.

Nadzór nad wyrobami budowlanymi w Niemczech jest sprawowany m.in. przez Deutsches Institut für Bautechnik (DIBt). Niemiecki Instytut Techniki Budowlanej jest odpowiedzialny za ocenę, certyfikację oraz nadzór nad jakością i zgodnością wyrobów budowlanych z przepisami prawa.

Wśród certyfikowanych przez DIBt produktów związanych z zbrojeniem znajdują się między innymi pręty zbrojeniowe, siatki zbrojeniowe, taśmy zbrojeniowe, druty zbrojeniowe oraz różnorodne elementy zbrojeniowe, takie jak kołki, uchwyty czy klamry.

Podsumowując powyższe kwestie, bezsprzecznie pręty zbrojeniowe należy uznać za produkt budowlany.

Czy jesteś producentem, importerem, a może dystrybutorem?

Zgodnie z przepisami prawnymi, producentem wyrobu budowlanego jest osoba fizyczna lub prawna, która wytwarza taki produkt w celu montażu w budynkach, produkuje lub zleca jego opracowanie lub produkcję oraz sprzedaje produkt pod własnym logo lub nazwą.

Jeśli wyrób budowlany jest wytwarzany w kraju spoza UE, zgodnie z unijnym rozporządzeniem, producentem jest osoba, która:

a) znajduje się na obszarze UE, EOG lub innego kraju objętego rozporządzeniem, sprzedaje produkt pod własnym logo lub nazwą oraz samodzielnie produkuje wyrob w kraju spoza UE lub zleca jego opracowanie lub produkcję w tym kraju;

b) znajduje się w kraju spoza UE, sprzedaje produkt pod własnym logo lub nazwą oraz samodzielnie produkuje wyrob w kraju spoza UE lub zleca jego opracowanie lub produkcję w tym kraju.

Importerem jest natomiast osoba fizyczna lub prawna z siedzibą w UE, wprowadzająca wyroby budowlane z kraju spoza UE na rynek unijny, czyli dostarczająca je po raz pierwszy.

Dystrybutorem (sprzedawcą) jest osoba fizyczna lub prawna w łańcuchu dostaw, niebędąca producentem ani importerem, która udostępnia wyrob budowlany na rynku, czyli dostarcza go do sprzedaży lub użytku na rynku unijnym, zarówno odpłatnie, jak i bezpłatnie.

Jakie obowiązki ma sprzedawca?

Zanim wyrób budowlany trafi na rynek detaliczny, sprzedawca musi upewnić się, że posiada on oznaczenie CE. Do wyrobu powinny być dołączone dokumenty, jakie są wymagane przez unijne przepisy dotyczące wyrobów budowlanych. W szczególności, informacje dotyczące właściwości użytkowych powinny być dostępne w języku niemieckim. Ponadto, wyrób powinien być opatrzony numerem typu, partii lub serii, a także nazwą producenta, jego logo lub znakiem towarowym oraz adresem kontaktowym, co może być umieszczone na samym produkcie, opakowaniu lub dokumentach towarzyszących.

Jakie obowiązki posiada producent?

Nadrzędnym obowiązkiem producenta jest przygotowanie deklaracji właściwości użytkowych oraz sporządzenie dokumentacji technicznej, która stanowi podstawę dla deklaracji właściwości użytkowych. Producent powinien także umieścić oznaczenie CE na wyrobie budowlanym, aby umożliwić ich identyfikację. Ponadto, producent musi podać swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub znak towarowy oraz adres kontaktowy na wyrobie, ewentualnie na opakowaniu lub dokumentach towarzyszących.

Producent ma obowiązek przechowywać deklarację właściwości użytkowych oraz dokumentację techniczną przez okres dziesięciu lat od wprowadzenia wyrobu do obrotu. Jeśli zachodzi konieczność, producent powinien przeprowadzać badania na losowych próbkach wyrobów znajdujących się na rynku lub dostępnych w obrocie oraz podjąć odpowiednie działania naprawcze, jeśli istnieje uzasadnione podejrzenie, że wprowadzony wyrób budowlany nie jest zgodny z deklaracją właściwości użytkowych lub innymi wymaganiami unijnego rozporządzenia.

Ponadto, producent jest zobowiązany do przekazywania określonych informacji organom krajowym, w tym:

• dokumentacji technicznej,

• deklaracji właściwości użytkowych,

• instrukcji użytkowania i informacji o bezpieczeństwie,

• w odpowiednich przypadkach, certyfikatu stałości właściwości użytkowych lub certyfikatu zgodności kontroli produkcji zakładowej oraz raportów z testów przeprowadzonych przy pierwszych testach.

Rola sprzedawcy jako obowiązków producenta:

Obowiązki producenta przechodzą na sprzedawcę w sytuacjach, gdy sprzedawca:

• produkuje wyrob budowlany i sprzedaje go pod własnym logo;

• wprowadza do obrotu już wyprodukowany wyrob budowlany pod swoją nazwą lub znakiem towarowym;

• modyfikuje już wprowadzony do obrotu wyrob budowlany w sposób wpływający na treść deklaracji właściwości użytkowych wyrobów budowlanych.

W przypadku braku deklaracji właściwości użytkowych lub gdy deklaracja ta jest niepoprawna, wyrób budowlany nie spełnia wymogów unijnych. Sprzedawca nie może wprowadzać takiego wyrobu na rynek. Sprzedawca musi również dostarczyć klientom właściwą deklarację właściwości użytkowych.

W przypadku zagrożenia związanego z wyrobem budowlanym, dystrybutorzy mają obowiązek niezwłocznie informować odpowiednie krajowe organy nadzoru rynku (DIBt).

Należy pamiętać, że ocena ewentualnych zagrożeń związanych z wyrobem budowlanym zawsze wymaga indywidualnego podejścia. Często detaliczny sprzedawca nie jest w stanie dokonać pełnej oceny ryzyka, dlatego zaleca się zgłaszanie wykrytych nieprawidłowości odpowiednim organom nadzoru rynku.

Sankcje nałożone za naruszenia:

Niemiecki organ nadzoru budowlanego może nałożyć kary administracyjne na producenta lub dystrybutora wyrobu budowlanego w przypadku:

• braku certyfikatu zgodności z normami lub posiadania niewłaściwego certyfikatu,

• niespełniania wymogów dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia,

• udostępniania błędnych informacji o produkcie lub braku odpowiednich dokumentów technicznych,

• nieprzestrzegania wymagań dotyczących oznakowania wyrobu budowlanego.

Kary mogą być nakładane zarówno na producenta, jak i na importerów i dystrybutorów wprowadzających produkt na terenie Niemiec. Wysokość kar zależy od stopnia naruszenia przepisów i może wynosić od kilku tysięcy do kilku milionów euro. Dodatkowo, w przypadku poważnych naruszeń, niemieckie władze mogą podjąć kroki prawne, włącznie z zakazem prowadzenia działalności handlowej na terenie Niemiec.

Podsumowując, wprowadzanie prętów zbrojeniowych na rynek niemiecki nie jest prostym procesem. Powyżej zostały opisane tylko niektóre problematyczne kwestie. Jeżeli jesteś zainteresowany wprowadzaniem tego typu produktów na rynek niemiecki, skontaktuj się z nami. Chętnie przeanalizujemy aspekty prawne i wesprzemy Cię w zgodnym z prawem wejściem na rynek niemiecki.